De 214de voetbedevaart naar Scherpenheuvel op 24 en 25 mei 2025
Het uitvoerige verslag van de bedevaart 2025 is dit jaar van de hand van jubilaris Gunter. Onderaan vindt u de reacties van Rudi en Freddy.
De vier seizoenen
5 september 2024. Heel even vormt de kerk van Boom het middelpunt van de aandacht van de wereldpers. Bij zwaar onweer die avond slaan de kerkklokken volledig op hol en blijven onophoudelijk luiden. Gazet van Antwerpen spreekt van een "mysterie". Krijgen we na 214 jaar eindelijk een nieuw mysterie op te lossen tijdens onze voetbedevaart? Mijn hoop is van korte duur, want het euvel wordt al snel verholpen.
De voorbereiding van editie 214 van onze voettocht kent een normaal verloop, haast op automatische piloot. Tot op dinsdag 25 maart, iets voor 2 uur, een korte mail van Omer binnenloopt, waarvan je hoopte dat hij nooit moest komen. Het bericht over het overlijden van onze erevoorzitter grijpt naar de keel. Cois was de bedevaart. De rijzige figuur naar wie ik als tiener vol ontzag opkeek - elke voettocht opnieuw vooraan de bedevaart, met Zwitserse precisie de kilometers naar Onze Lieve Vrouw afhaspelend. 65 keer na mekaar. Cois zal deze en volgende bedevaarten blijvend met ons onderweg zijn.
Dan toch maar de focus opnieuw op de bedevaart proberen leggen. Het lijstje met klassieke to do's wordt helemaal afgevinkt tijdens de laatste voorbereidende vergaderingen van het bestuur. Het aftellen naar editie 214 is ingezet, zelfs het overlijden van de kerkvorst stopt deze trein niet meer. Alle communicatiemiddelen worden aangewend om volgers, sympathisanten en geïnteresseerden warm te krijgen voor onze voettocht naar Onze-Lieve-Vrouw. Komt daar nog bovenop dat 2025 een Jubeljaar is, waarbij trouwens elke mogelijke link met de jubileumeditie van ondergetekende op louter toeval berust... Het thema van het Jubeljaar is "Pelgrims van hoop".
Een hoop pelgrims alvast bij de startviering op vrijdagavond. 83 van henzo blijkt uit de boekhouding aan de inschrijvingstafel - zullen de tocht geheel of deels afleggen. Best wat nieuwe gezichten dus zet processieleider Bart de veiligheidsinstructies extra in de verf! Thema van de mooie startviering is "volg het licht". Licht tegenstrijdig met de boodschap van Bart, "volg het kruis". Wat er ook van zij, Mia had als eerste het licht gezien, én droeg het kruis, dus volgen maar...
De nacht is helder en het beeld van een grote groep bedevaarders op de dijk naast de Rupel haast idyllisch. De stilte wordt enkel onderbroken door een tuinfeestje iets verderop, wat enkele bedevaarders even doet twijfelen - geen enkele draaide echter linksaf om te gaan fuiven. Fuiven wordt er nog gedaan in 't Hoekske in Walem. Sommige bedevaarders laten de heupen vlotjes heen en weer wiegen op de discomuziek, iets wat de dag erna bij de stop in Walem al iets moeizamer zou blijken...
Het weer is een thema, meer dan andere jaren gezien de ongunstige voorspellingen. Weerapps, de buienradar, zelfs weerspreuken worden gretig uitgewisseld. Er is geen lijn in te trekken. Een IJslandse depressie zou regen brengen, alleen is de vraag wanneer. De nacht is ook redelijk warm, niet abnormaal voor einde mei, waardoor de vestimentaire keuzes soms tot ergernis en frustratie leiden.
De immer gedisciplineerde medewerkers van de beveiliging, leiden ons veilig over de N1 waarna de Vrouwvliet gewoontegetrouw een rustpunt biedt, al even klassiek begeleid door het gekwaak van een legertje kikkers. Na de stop in Bonheiden is het al licht, een late bedevaart heeft zo z'n voordelen.
Keerbergen als eerste lange stop en dus tijd om wat kopjes te monsteren. Naast deelnemers die ondertussen deel van ons vast meubilair zijn geworden, ook heel wat jonge nieuwe gezichten. Dat onze bedevaart ook jonge mensen aanspreekt, geeft moed om te blijven inzetten op inclusiviteit en vernieuwing.
Muzikale begeleiding na Berk en Brem. Een symfonisch orkest zal onze kapel nooit worden, maar de bakken ervaring van het zestal - en zelfs zevental op de terugweg - resulteert wel in een quasi gelijkaardig resultaat. Mocht er een Koningin Elisabethwedstrijd voor bedevaartkapellen zijn, ach ja...
Bakken regen blijven voorlopig uit, maar de dreiging in de lucht neemt toe. Het fietspad wordt vaker opgezocht, wat voor een muzikant niet altijd even evident is, gezien de bedroevende staat van Vlaanderens fietsinfrastructuur. Eén oog op de partituur en één oog op de weg - het blijft een uitdaging.
Landelijke wegen tussen Baal en Aarschot, aangenaam wandelen, al begint bij sommigen het aangename al over te gaan in wat meer verkramping en wordt de bus vaker bezocht. Dat de bus een vast onderdeel van onze bedevaart blijft is een bewuste beleidskeuze - inclusiviteit, weet je nog?
De treden in de sporthal van Aarschot lijken hoger dan anders, of mijn quadricepsen gewoon korter. Bij het buitenkomen is het dan zover. Plenzende regen. De hemelsluizen helemaal open. En masse verschijnen paraplu's, regencapes, jassen, luifels en ander beschermend materiaal. Een laatste etappe die sowieso al lastig is, wordt nu een heuse calvarietocht. Muziekinstrumenten verdwijnen in de busjes, bidden heeft al helemaal geen zin, tenzij tot de heilige Rita... Ik hoor iemand een weerspreuk citeren : "Regen in mei, maakt de boeren blij". Nou ja, blij voor de boer, maar een bedevaarder heeft er niks aan. De groep trekt zich op gang over het roze fietspad richting Rillaar. De rug voorover gebogen, focus op de weg, verstand op 0, getekende gezichten. De langste 2 uur uit m'n bedevaartcarrière. Af en toe een kopje dat de hoogte in gaat in de hoop al een glimp van de basiliek op te vangen, tegen beter weten in. Pelgrims van hoop? Een hoop miserie ja. De temperatuur zakt gevoelig, de wind maakt het geheel helemaal onaangenaam. Herfst in mei, enkel de blaren aan de bomen moeten nog verkleuren. Een heel korte stop aan de Heuvelcars, sommigen beginnen onderkoeld te raken.
Ondanks het gure weer, krijgt onze bedevaart een warme ontvangst aan de basiliek. Ontlading, emotie, tranen links en rechts. Ik hou het zelf ook niet droog - zo'n 25ste doet iets met een mens, zeker als je kinderen en besties de tocht mee hebben gestapt. Verkleumde, doorweekte bedevaarders zoeken een warme douche of bad, of stappen recht de auto in naar huis. Het Huis van Maria wordt een depot van doorweekte kleren, natte schoenen - hopelijk is tegen zondagochtend alles terug droog en bruikbaar. Dani en Sara van de verzorging hebben hun handen vol met voeten.
Een korte maar mooie huldiging van de jubilarissen Diedrich en ondergetekende in de basiliek. Het lintje van m'n medaille is te kort (of mijn hoofd te dik), de hilariteit groot. Viering in de Mariahal met een grote opkomst, al schreeuwt mijn lichaam naar rust en een bed en kruipt de tijd voorbij. Mooie huldiging van de jubilarissen door Kris, en alweer hou ik het niet droog.
De nacht is te kort, al is het wel droog zondagnacht. Stevig ontbijt in het Huis van Maria - alle energie zal welkom zijn. Ook richting Boom volgen we het licht - én het kruis. Kort, ingetogen moment aan de basiliek, waarna we Scherpenheuvel achter ons laten. Een heel contrast met de heenweg is die eerste etappe naar Aarschot; geen roze fietspad, maar de bedevaart nu wel in de volle breedte over de rijbaan uitgesmeerd. Hoewel waaiers in een bedevaartpeloton niet echt gewoongoed zijn, vallen er bij het naderen van Aarschot toch wat breukjes in de groep. Niks onoverkomelijk en het temporiseren van de kop brengt alles terug samen.
De IJslandse depressie blijft onze bedevaart parten spelen; al is de regen minder fel dan op de heentocht. De wind is nog strakker dan gisteren, waardoor zelfs ons kruis z'n wimpel haast verliest.
FC De Kampioenen-vibes bij de stop in Baal. Bart brengt hulde aan de jubilarissen; de muzikanten spelen hun serenade; het gammele dak van de kantine gaat er haast af; de sfeer is optimaal! Het traject van Baal naar Keerbergen en verder door naar Bonheiden is lang en saai. Het fietspad blijft voor uitdagingen zorgen, al is het maar om die vele dennenappels te ontwijken en je voeten niet extra te pijnigen. De regenkledij verdwijnt, de zon komt zelfs piepen en het wordt aangenamer, zelfs warm om te wandelen. Na de herfst, nu de zomer in mei; Vivaldi zou voor zijn "vier seizoenen" gerust wat inspiratie uit deze bedevaart gehaald kunnen hebben.
De dreef na Bonheiden brengt een welgekomen afwisseling; sommige bedevaarders spotten een ooievaar, net wanneer onze voorbidders het blijde mysterie van de geboorte van Jezus aanhalen.
De etappes zijn korter, de stopplaatsen volgen elkaar in sneltempo op. Libertus, Walem, Rumst. Langs de Vrouwvliet krijgen we kort gezelschap van een viervoeter - inclusiviteit kent geen grenzen. Een traktatie met ijsjes vlak voor de stop in Rumst doet de harten van vele bedevaarders smelten.
Laatste stuk van Rumst naar Boom, met extra ondersteuning voor de bedevaartkapel. Door werken worden wat kleinere paadjes gekozen in Rumst, even denk ik dat we los door de woonkamer en keuken van een woning gaan stappen. De lucht wordt opnieuw dreigender, de wind blijft strak en vaandrig Danny moet alle zeilen bijzetten om met de voetjes op de grond te blijven.
De klokken van de kerk van Boom luiden onophoudelijk, al lag dat deze keer niet aan een blikseminslag. De ontvangst bij aankomst is hartelijk, de kerk loopt vol en het applaus van onze sympathisanten doet deugd. Gelukkig voor onze voorzitter staat de lessenaar vooraan de kerk niet te ver. Terechte dankbetuigingen voor de medewerkers, helpers, logistieke ondersteuning. Maar vooral een weekend waarin we mensen samengebracht hebben, die ieder met hun eigen intentie deze tocht wilden maken, en die steun vonden bij mekaar. Kris is oprecht trots en blij met deze succesvolle 214de editie. Ongetwijfeld zal Cois dat ook zijn...
Gunter.
Onmiddelijk na de bedevaart ontvingen we ook een eerste reactie van Rudi, die er wegens omstandigheden dit jaar er niet kon bij zijn. Ook Freddy zond reeds zijn kattebelletjes door. Hieronder kan u deze lezen.
Aan alle bedevaarders,
Ik vond zo het ontzettend jammer dat ik er niet kon bij zijn. Voor mij was het de 40ste keer geweest maar uitstel is geen afstel, ik hoop bij leven en welzijn er volgend terug bij te zijn. Een dom ongeval, niet lang voor de bedevaart, heeft om medische redenen mijn deelname belet.
Deze twee dagen gewoon thuis zitten en steeds er aan denken, is bijna zo erg als meegaan. Raar maar waar bij iedere halte die we doen, waren mijn gedachten bij de bedevaart, zelfs 's nachts werd ik er wakker van, nu zijn ze daar of ze komen daar aan. Ik wens iedereen van de Broederschap van harte proficiat, en de regen die er gevallen is en de tocht zwaar maakt is maandag vergeten. Op naar 2026.
Rudi Vereecken
De kattebelletjes van Freddy
Voor vertrek in de misviering noemde Bart de beveiliging: in weze is dit bijna de familie Hoefman.
Tijdens de viering kreeg Diedrich een stuk van de hostie, maar meedrinken kon blijkbaar niet, nochtans was gesproken over delen.
Wij hadden in de Mariahal toch verwacht dat men gewezen voorzitter, Swa Sel, uit eerbied voor het vele werk, zou herdacht worden met een minuut stilte.
Hendrik dacht in Aarschot zijn bankkaarten te zijn vergeten, maar nadat de mensen in de cafetaria de zaal hadden doorzocht, bleken de kaarten toch in een van de vele andere zakken van Hendrik te steken. Alles terug in orde.
Bij bezoek van enkele vrouwen aan de WC van de bus, bleek deze vol te staan. Niettegenstaande de bestuurders hun best hebben gedaan, kon dit spijtig genoeg niet direct opgelost te worden. Zelfs de experts van het Ruimerke konden niet helpen.
Hendrik bleef met het kruis van de bedevaart in de bomen haperen in Tivoli park. Het risico wanneer we door bos en park te stappen.
Op een bepaald moment hing de wimpel aan het kruis los. Terwijl enkele bedevaarders dit euvel ter plaatse probeerden op te lossen en de bedevaart lustig verder marcheerde, gingen er enkele stemmen op die de regel opriepen: In feite mocht toch niemand voor het kruis lopen, he.
Even de aandacht weg in Berk en Brem en het resultaat kan zijn dat een armband in de soep kan belanden.
Het is niet aan te raden een voertuig in achteruit te schakelen als de bedevaart er achter voorbij stapt. Volgens bericht zou er een slachtoffer gevallen zijn, bij nader inzien bleek het enkele voerders en begeleiders die een schaal aan het inschenken waren met drankbekers.
Een schampere opmerking naar een beveiligingspersoon kan leiden tot algemene stilte in de zaal van Berk en Brem, omdat niemand iets wil missen
De vraag werd ook gesteld of de schermen in de kerk ook de voetbal konden tonen. Dit ging precies een stap te ver.
2 dagen van perfecte bedevaart werd bij aankomst voorbij de Heldenplein in Boom verstoord door een agressieve provocatie. De tussenkomst van een processiebegeleider was zelfs nodig en door onze reactie en aandringen kon een hoofddeksel terug bezorgd worden aan de eigenaar.
Freddy
Terug naar boven