De 206de voetbedevaart naar Scherpenheuvel op 9 en 10 mei 2015
“Lieve Vrouwke, ik kom niet om te bidden maar om een poos bij U te zijn, Ik heb U niets te geven, niets te vragen deze dag”….……..hoewel.
Bedankt aan allen die toen de beslissing genomen hebben om jaarlijks naar Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel te gaan.
Bedankt aan de bestuursleden die er telkens in slaagden de voetbedevaarders veilig heen en terug te brengen en de bedevaart te doen groeien.
Bedankt aan het huidig bestuur om resoluut een meer “stabiele wettelijke koers” te willen varen.
Bedankt aan allen die vanavond, samen met mij, een deelnemingsformulier afgegeven hebben om deze traditie in stand te houden en zo door hun engagement kleur te geven aan het leven, leuze die dit jaar het thema was van de bedevaart.
Op Facebook las ik vorige week: “De weersvoorspellingen voor 9 en 10 mei gaan op dit moment alle kanten uit. Dan weer regen, dan weer zon. 30°C lijkt het niet te gaan worden, maar daar klagen we alvast niet om... Nog even allemaal duimen voor droog weer lijkt nu de boodschap!”
Door omstandigheden moest het team van de camionetten, al jaren geleverd door de Firma Forceville, gewijzigd worden zodat Christoph en Guy na een intensieve training en briefing zich van hun taken konden kwijten. Maarten loopt “stage” bij het team begeleiding: wat extra ervaring voor zijn studies in die richting.
Vlekkeloos werden 88 deelnemers ingeschreven, vlekkeloos verliep de startviering. Het is zaterdag 9 mei 2015 00.35u en we zijn vertrokken met een krop in de keel omdat trompettist Jos er nooit meer zal bij zijn.
Alles verloopt sereen, zelfs de 86 regendruppels (volgens anderen 56) hielden het snel voor bekeken. Als lampist van dienst zal de doorlopende witte lijn op het wegdek mij talloze kilometers vergezellen. Het is bijna nutteloos stilte te vragen voor het gebed. Tot Walem blijft alles zeer rustig bij een warme nacht van 15°C en een stevige wind van achter. De prijzen van de consumpties verschillen blijkbaar naargelang bij wie men bestelt. Wie heeft geluk gehad?
De verbeterde passage via de Vrouwvliet wordt door iedereen gesmaakt en misschien is het een optie om er op de terugweg ook te passeren. Misschien eens een “wisjedatje” -waar praat een mens over een weekend lang?- : waarom zijn alle putdeksels in de rijbaan rond? De cirkelvorm is de enige vorm die niet door zijn eigen gat gaat!
In Keerbergen brengt de verkoop van de soep (58 stuks) en het betalen van het slapen in de Pelgrim enige animo; veel bedevaarders hebben alleen groot geld.
Dank zij onze muziekkapel wordt het aangenaam stappen. Het is spijtig dat we de voorlaatste maal zullen rusten in de Damiaanschool en dat de bus met sympathisanten hier niet meer halt houdt. Zoals altijd vangen hoge bomen veel wind en dat horen we nu duidelijk in de kruinen van de sparren en cipressen langsheen de baan. Kleine mastentoppen liggen verspreid over de weg.
De fietsers van Okra Boom Park blazen samen met ons even uit in Aarschot. De bestelling van de pistolets of koffiekoeken voor de volgende dag werd geoptimaliseerd. Een voetbalmatch in de Premier League, getoond op de vele schermen, is aanzet tot discussie tussen de bedevaarderssupportersclannen van Anderlecht en Brugge. Jan, wellicht helderziend, zou er in zijn slotwoord nog over spreken.
De politie van Aarschot staat buiten te wachten om ons tot aan de Mannenberg te begeleiden. De volgbus start niet meer. Bijna iedereen start de laatste etappe te voet, terwijl Els als busverantwoordelijke Leo bijstaat. De chauffeur doet zijn uiterste best, maar de elektronica faalt. Gelukkig is er sympathisant Jules en echtgenote die enkele malen de navette doen richting Scherpenheuvel. De Polder zorgt er nadien voor dat de bus, met onze sympathisanten die reeds in Scherpenheuvel waren, ons bijstaat.
Op de parking van busbedrijf Heuvelcars wordt processie gevormd en de aankomst aan de basiliek is, zoals steeds, emotioneel.
Door de grote volkstoeloop in Scherpenheuvel hadden niet alle busbedevaarders gedaan met eten toen Jan zijn kruisweg begon in de kapel van De Pelgrim. Een uitgebreide herhaling in de voormiddag volgend jaar?
De dienst in de Mariahal om 17u was een waardige afsluiter van de eerste dag en zorgde ervoor dat we een uurtje vroeger naar bed konden. Naar aanleiding van de Kruisdagen (maandag, dinsdag en woensdag voor O.H. Hemelvaart) was er zaterdagnacht een boerenoptocht die de rust van de bedevaarders verstoorde. Daaaag, extra uurtje rust.
Na een korte bezinning starten we met een 60-tal terug naar Boom.
Bijna in Aarschot keken we verwonderd naar een toenemend sluikstort van A4-papieren, een rugzak en zelfs een Apple computer. De begeleiding verzamelde de belangrijkste dingen en gaf ze af bij de politiepost in Aarschot. Heel lekkere pistolets in Aarschot.
Enkele muzikanten waren afgehaakt na de heenweg. Bleek dat Jan in ijltempo een nieuwe saxofonist had opgeleid. Erik blies met brio zijn eerste bedevaartliederen. Veelbelovend! Onze kruisdraagster Mia tracht al fierljeppend sneller vooruit te gaan. Gelukkig zonder erg voor Mia. Ook het kruis overleeft voorlopig. Op de volgbus kan ik de gesprekken volgen tussen de verschillende begeleiders. Ik kan zeggen dat men zeer bekommerd is over onze veiligheid en dat er soms een kwinkslag bij hoort is normaal. Zo wordt er gemeld dat de drankbevoorrading door 2 ex-finalisten Miss België gebeurt. Proficiat aan de begeleiders voor hun aanpak.
Tremelo 9.15u 20°C. Definitief afscheid van de Damiaanschool. Onze muziekkapel speelt een aangepaste versie van ons jubileumlied ter ere van Jos. Daarna de volledige versie, “en grand orkest” voor de moeders onder ons; het is immers Moederdag op vele plaatsen.
De erevoorzitter en echtgenote zijn in Keerbergen aanwezig om ons een hart onder de riem te steken. Het zijn nu enkel nog korte etappes, maar toch nog vele kilometers. In de Krekel rusten we in de feestzaal op de 1ste verdieping, Voor sommigen was trappendoen daar een verpozend moment. Van de volgende haltes onthoud ik alleen dat we er volgens mij te laat toekwamen en te vroeg vertrokken. In Walem heb ik zelfs mijn valies een tijdje moeten dragen, in achtervolging op de busjes.
Rumst: het vaandel eist zijn plaats op en stoot het kruis omver. Het kruis begeeft het. Enkele handige harry’s doen een noodherstelling met rode plakband. Christus hangt er echter maar slapjes bij. Dit wordt las- of soldeerwerk. De Kon. Harmonie Rupelzonen helpt ons de laatste kilometers te overleven.
Grote belangstelling in Boom en een schitterend epiloog door onze voorzitter. Het was heel stil in de kerk. Maarten heeft hopelijk kunnen genieten van het echte veldwerk als begeleider van een bedevaart.
Ach ja nog een “wisjedatje”: 2 stappentellers registreerden van Scherpenheuvel tot Boom resp. 71.865 en 72.112 stappen. Als dat niet kan tellen!
Omer, with a little help of his friends.
Terug naar boven