De 212de voetbedevaart naar Scherpenheuvel op 13 en 14 mei 2023
Het verslag van de hand van Gunter
We schrijven vrijdag 3 juni 2022. Tijdens de evaluatievergadering van de 211e bedevaart naar Scherpenheuvel, luister ik gewoontegetrouw geboeid naar het verslag over de tocht van de hand van Omer. Een onverwachte wending, wanneer Omer z’n verslag afrondt met de mededeling dat zijn 41ste bedevaart zijn zwanenzang betekent als actieve bedevaarder. Meteen flitst de gedachte door m’n hoofd wie volgende editie dan het verslag voor z’n rekening gaat nemen en of ik me maar moet opwerpen als kandidaat. En net op dat moment wordt m’n gevoel bevestigd dat onze voorzitter altijd al een zesde zintuig heeft gehad. Zijn blik kruist die van mij en met fonkelende pretogen knikt hij in m’n richting “is dat niets voor u?”.
Bijna 12 maanden later. De 212de voetbedevaart wordt een volledige editie als vanouds. Na 4 jaar zonder of met een halve tocht, blijkt uit de voorbereidingen dat er toch even in het geheugen moet worden gegraven om alles op punt te krijgen voor een veilige, comfortabele bedevaart naar en van Scherpenheuvel. Maar met een ervaren en doorwinterd bestuur krijgen we alle puntjes tijdig op de i’s en kan het aftellen naar 13 mei beginnen.
Ondertussen komt de lente maar niet op gang, wordt 2000 km van onze deur nog steeds hevig gevochten, probeert een knaap van 23 de Ronde van Italië te winnen en wordt er op radio en TV gepalaverd over het nut en de inhoud van een Vlaamse canon. Onze bedevaart verdiende misschien ook wel een plekje tussen deze vensters op de Vlaamse geschiedenis? Wat er ook van zij, eerst maar een keertje die 212de tocht naar Onze-Lieve Vrouw van Scherpenheuvel afhaspelen.
Vrijdagavond. Nog voor we één stap hebben gezet, slaat lichte onrust toe. Op het instructiebladje staat in het groot geblokletterd: “Naar waar zouden we gaan?”. Is het bestuur dan toch de Coronacrisis niet zonder mentale kleerscheuren doorgekomen? Het blijkt echter om het thema voor deze bedevaart te gaan.
Tijdens de startviering valt een heel aantal nieuwe en vooral jonge gezichten te bespeuren. Sympathisanten of deelnemers? Vooral het tweede zal later blijken. Met bijna 80 inschrijvingen fonkelen de pretogen van de voorzitter alweer. Een onverhoopte opkomst na al die jaren van onzekerheid. Alhoewel de geluidsinstallatie in de kerk niet perfect was, slaagt processieleider Bart er toch in de levensbelangrijke veiligheidsinstructies over te brengen.
Vertrek aan de kerk en al gauw blijkt dat het warmer is dan gedacht. Het zal er niet op beteren. Vanaf de eerste stop in Walem kan wie het nodig heeft terecht bij onze nieuwe verzorgers, Sara en Ellen. Enthousiast, nieuw bloed, al zullen ze op de heenreis pas echt aan het werk moeten vanaf Aarschot en in Scherpenheuvel zelf.
De passage aan de Vrouwvliet blijft een rustpunt en krijgt zelfs een idyllisch karakter onder de halve rode maan. De groep wordt op een lint getrokken; voor sommigen ligt het tempo net te hoog. In Keerbergen worden 43 soepen verkocht. Vanaf dan neemt ook de muziekkapel haar plaats in tussen de bedevaarders. Ze zijn met zes dit jaar, maar bewijzen dat kwaliteit niet hoeft in te boeten bij een lagere kwantiteit.
De nieuwe stopplaats in Baal wordt enthousiast onthaald en geeft onze bedevaart een lichte FC De Kampioenen-touch. Gelukkig geen Boma-allures bij onze voorzitter. De ontmoeting met de busbedevaarders verloopt hartelijk. Dat de etappes tussen Keerbergen en Aarschot nu gelijker verdeeld zijn, wordt door menig bedevaarder op een welgemeende ‘hallelujah’ onthaald. Het is ondertussen stevig opgewarmd en dat begint z’n tol te eisen. De aangeboden verkoeling en versnaperingen door de begeleiders worden gretig aangenomen.
De trip tussen Baal en Aarschot is warm, maar biedt dankzij de rustige wegen ruimte voor gesprekken, met diepgang. Nog meer diepgang in Aarschot wanneer blijkt dat één van de camionettes zich heeft vastgereden in een stuk zompig grasland. De pretogen van onze voorzitter gaan even over op een doffere variant, maar dankzij enkele bereidwillige bedevaarders wordt het euvel snel opgelost.
Laatste stuk naar Scherpenheuvel; deels langs wegenwerken maar zoals de hele trip goed begeleid door het team van de veiligheid. De aankomst in Scherpenheuvel is emotioneel, het opgekomen publiek talrijk. Tijdens de dankviering in de Mariahal wordt Marie-Ann Lenz met 25 bedevaarten gevierd. Op de terugweg zal de loftrompet ook voor Raf Van den Eynde worden afgestoken, ook met 25 bedevaarten.
De nacht is warm, waardoor ik niet ideaal slaap. De eerste etappe op de terugweg verloopt in slaapwandelmodus. Een terugweg zonder Swa als voorbidder, die door een blessure vroegtijdig moet afhaken. Hierdoor verzorgt Tony als enige de bidmomenten. De dunne spoeling aan voorbidders zet enkele bedevaarders aan een profiel op te stellen waaraan een kandidaat- voorbidder moet voldoen: minstens tot 10 kunnen tellen en – gezien het grote aantal mysteries onderweg – oplossingsgericht kunnen denken, zijn alvast enkele kerneigenschappen. In Boom waren er nog geen kandidaturen ontvangen.
De serenade voor de jubilarissen in Baal brengt sfeer in de keet en Bart herinnert menig bedevaarder aan het feit dat ze hun moeder – 14 mei – niet mogen vergeten te teksten. De daaropvolgende discussie over de échte moederdag op 15 augustus is ondertussen ook een halve traditie geworden. In Keerbergen smaakt de soep als vanouds. Het is gelukkig niet zo warm als gisteren, een fris windje biedt de nodige verkoeling.
De schoonheid van de dreef na Bonheiden brengt ons op automatische piloot tot in Mechelen al worden we daar opgeschrikt door een ongeval vlak naast onze neus, vooral met materiële schade bleek achteraf. Kordaat optreden van de begeleiding zorgt er voor dat de bedevaart haar focus behoudt en verder de weg kan afleggen. De passage langs de Vrouwvliet wordt verkozen boven het Tivoli-park en vanaf daar is het rechttoe rechtaan richting Walem en Rumst.
Versterking van de KH De Rupelzonen en Danny die zich heel goed kwijt van z’n taak als vaandrig. Al krijgt hij wel de nodige assistentie om met de strakke wind de voetjes op de grond te houden – Hemelvaart is pas donderdag… Aankomst te Boom onder luid applaus en een afrondende toespraak van een tevreden maar vermoeide voorzitter – de pretoogjes hangen zowat op half zeven.
Wat te onthouden van deze bedevaart?:
- Dat het verdorie veel deugd deed om na 4 jaar heen en terug te mogen gaan.
- Dat onze bedevaart bruist van jong en nieuw bloed.
- Dat we er weer in geslaagd zijn 80 bedevaarders veilig in Scherpenheuvel te krijgen.
- Dat het een ongelooflijke ervaring blijft om samen deze tocht te maken.
- Dat we echt wel wisten naar waar we zouden gaan…
- Dat het nog 356 dagen is tot editie 213.
Gunter
Reacties op de voetbedevaart
We mochten van enkele nieuwe voetbedevaarders positieve reacties ontvangen. Daarnaast deelde ook Rudi de ervaringen tijdens zijn tocht met ons. We willen u dit alvast niet onthouden.
De day of day's after zijn voor mij altijd aangename momenten om de gebeurtenissen van de voorbije 48 uren nog eens de revue te laten passeren. En het geeft telkens alleen maar een aangenaam en warm gevoel, het gevoel om er bij te horen in deze groep van mensen met dezelfde overtuiging en gevoelens en waarden. Waarden die vooral bestaan uit wederzijds respect en begrip voor elkaar. Laat dat nu juist belangrijke factoren zijn die heden ten dagen vaak in de samenleving ontbreken. Daarom ook dat deze twee dagen zo waardevol zijn, ook al vragen ze veel van de menselijke krachten en inspanningen. Ook voor mij, maar ik ben blij en gelukkig dat ik dit nu nog mag meedoen met de fiets na al die jaren.
De mooiste en meest intense momenten zijn voor mij altijd de zondagmorgen bij vertrek aan de Basiliek: de stilte, het einde van de nacht, het innerlijke gelukzalige gevoel, en de enkele woorden in gedachten: bedankt Onze-Lieve-Vrouw dat ik hier bij U mocht zijn en breng ons allen vandaag veilig en wel terug thuis bij de familie. Dat is voor mij altijd de essentie van dit weekend, dat we met onze vragen en onze zorgen even op de plaats zijn waar ook ons geloof uit bestaat. En natuurlijk ben ik altijd blij dat dit alles kan gebeuren in een unieke sfeer.
Ik wil dan ook mijn waardering en dank geven aan al de mensen die zich jaarlijks zo inzetten voor het welslagen van een fantastische en ook veilige bedevaart. Zonder al deze belangeloze inzet van deze vrijwilligers was er geen bedevaart, dus oprecht bedankt. Laat ons allen hoopvol uitkijken naar 2024 om opnieuw aanwezig te kunnen zijn als God het belieft.
Rudi
Terug naar boven